öyle çok arkadaşım yoktur benim. bir elin pamak sayısını geçmez. kimsenin benle arkadaş olmamak istemesinden değil, çok fazla insan istemiyorum hayatımda.
tabi durum böyleyken bir de dostum var. kimsenin bilmediği şeyleri biz biliriz hayatımızda. yeri gelir inanılmaz sinirlenir tartışırız bir kaç gün konuşmayız, yeri gelir tarifede ki tüm dakkaları birbirimiz için harcarız.
arkadaş değil de dost olduğunu ise düştüğüm o berbat kuyuda el uzatan tek kişi olduğunda anladım. şanslı hissediyorum kendimi. yalan yok, sahtelik yok. sıçtığımız boku biliriz.
her insanın gerçek bir dostu olması kanaatindeyim. o kadar önemli ki, çekilmez hayatı çekilir kılan yegane şey dostluk oluyor.