asosyal itiraf

İnsanın bazen her şeyden elini ayağını çektiği dönem vardır ya. Tam olarak oradayım sanırım uzun zamandır. Hiçbir şey zevk vermiyor, eğlendirmiyor, güldürmüyor. Eksik olan ne, bilmiyorum. Ben ki, kitap okuma aşığı biriyim. Bir haftada dolu dolu 4-5 kitap bitirdiğim dönemler olmuştur. İnanılmaz zevk alırdım. Ama şu an... Her şeye karşı hislerimi bitirmiş olmam kabulüm ama kitaplara karşı... İçim içimi yiyor sözlük. Kitaplığıma baktıkça canım acıyor gerçekten. Elime alıyorum, açıyorum kapağını. O an bir şey kapatmam gerektiğini söylüyor sanki. Okuyorum yine de ama bu sefer de verim alamıyorum. Öyle özlüyorum ki okumayı. Ama odak, verim sıfır. Ne oluyor bana diye bağırmak geliyor arada içimden... Bu konu için önerileri olan varsa alırım bir iki öneri. Doya doya özlem gidermek istiyorum kitaplarımla. Aylardır uzak kaldım. Çok üzücü...