Kimseyi memnun edememe durumu artık bunaltmaya başladı. İş yerinde müdürünü, aileni, eşini dostunu liste epey uzayıp gider şuan aklıma gelen en bilinenleri. Bir şeyi isteyerek gönlünden gelerek yapıyorsun beğenilmiyor, hep daha fazlası isteniyor. Ya gönlümden bu gelmiş ya da olması gerekenden fazlası yapılmış(hiçbir şeyden gocunmam) ama bir teşekkürü bile çok görüp 'keşke şöyle yapsaydın, bunu niye yapmadın, onu senin yapman gerekiyor, daha fazlasını da yapabilirdin' demeleri nankörlüğe giriyor artık. Şahsım olarak bir şey yapıldığında hep teşekkür eder düşünmen yeter derim, insanların bu kadar doyumsuz olmaları, hep daha fazlasını istemeleri yoruyor artık. Evet fazlaca kırılıyorum ve mutsuz olup bir daha kimse için bir şey yapmayacağım diyorum sonra dayanamıyorum ve olay başa sarıyor.