Şu an buraya niye yazıyorum bilmiyorum. Yani normalde kendi kendime yazarım sadece ama yazasım geldi buraya dümdüz bir şekilde sebepsiz. Her neyse
Dinmeyen sıkıntılar
Karabasan gibiydi
Çöküyordu üstüne.
Nefesi daralıyordu
Yetmiyordu nefesleri
Bunalmış ve yorulmuşluk
Ayrı kelime
Aynı kabus.
Ve ağlamak
Sessizce fakat delice
Yetmiyordu içini dökmeye
Haykırmak istiyordu içindekileri
Tek başına bir yerde
Görmüştü çünkü
Tek başına haykırmasa da
İşe yaramadığını
Buydu daha da yıpratan
Duyulmayan yardım çığlıkları