Nedenini bilmediğim bir öfkesi ve nefreti var bana.
Uzun yıllar boyu asmaya ve çözmeye çalıştım.
Ve olmadı.
Ben yapı olarak daha pat pat yapıştıran biriyim ve o daha sakin biri olduğu için de hayat boyu suçlu benmisim gibi oldu.
Suçlu aramıyorum hiçbir zaman da aramadım. Sadece ben çözmeye çalıştıkça daha kötü bir yerde olduğumuzu görüyorum.
Sevgili kardeşim,
Bilmeni isterim ki çok çabaladım seninle abla kardeş olmayı ama bana nefretin o kadar büyük ve nedeni ben değilim ki çözüm yolu bulamadım.
Ben pes ettim. Seninle ve nedeni ben olmayan nefretinle savaşmaktan yoruldum.
Umarım hayatının geri kalanında varlığını unuttuğun biri olabilirim çünkü ancak böyle mutlu olabileceksin.
Sevgiler, ablan.