hemen hemen beş ay oldu. ben ve ailem zorunlu olmadıkça hala dışarı çıkmıyoruz, çıktığımızda hiçbir yere dokunmamaya, kimseyle yakın durmamaya özen gösteriyoruz, dezenfektan ve kolonyasız olmuyoruz. zaten şahsi olarak toplasak şu beş ayda ben 3-4 kere anca dışarı çıktım çünkü işe gitmiyorum ve zorunluluğum yok, arkadaşlarımı hala görmedim ama canımızdan kıymetli değil, sıkıldım ve patlamak üzereyim ama dediğim gibi canımızdan önemli değil. hala eve aldığımız her ürünü yıkıyoruz, misafir kabul etmiyoruz, misafirliğe gitmiyoruz, dışarıdan yemek yemiyoruz. babamın akciğer rahatsızlığı var ve bu sıcak ve neme rağmen maskesini bir anlık bile çıkartmıyor.
sonra akşam haberleri izlerken bir bakıyoruz ki çeşme, kaş, marmaris vb. ne kadar tatil mekanı varsa gram sosyal mesefa tanımadan çifleşecek kadar yakın bir şekilde yüzüyor insanlar. adaları gezmek için iskelede akraba falan oluyorlar. hiçbirine hakkımızı helal etmiyoruz, allah hepsini bildiği gibi yapsın. yemin ediyorum alayı çomar. bu tiplerden sözlükte de varsa -umarım yoktur- okur ve utanırlar inşallah iradesiz çomarlar.