büyüdükçe artması gerekirken azalan harçlıklardır.
yahu çocuklar ne yapacak parayı, asıl gençlere lazım.
çalışmaya başladığımda yeğenlerim küçüktü. o zamanlar az da versem onlar mutlu oluyordu.
bu bayram geldiler, biri 17 diğeri 18 yaşında.
normalinin iki katı harçlık verdim ikisine de.
"valla sen de olmasan kimse anlamıyor bizi" dediler.
bir mutlu oldum ki tarifi yok.
onları da aldım "her ay düzenli para gönderilecekler" listesine.
velhasılı; harçlık tam olarak gençlere lazım, öyle çocuklara verip kurtarmayalım kendimizi. hele başkalarının çocuklarına verip kendi çocuklarımızı ele güne muhtaç etmek hiç yakışık almaz. benden söylemesi.