Sadece ağlamak geliyor içimden. 13 senenin birikmişi gerçekten. Yaşamaya alıştım diyorum ama gerçekten alışmak değil bu, alışmak olamaz. Yanında oturduğun bir çocuk bile niye böyle nefes alıyorsun diye sorduğunda veya yeni tanıştığın birine bu konu hakkında açıklama yapmak çok zor. Gülerek anlatıyorsun ama içten içe ağlıyorsun. İnsan yoruluyor, bıkıyor. Yoruldum ben insanların düşüncelerinden, boş boğazlık yapıp ne hissettiğimi düşünmeden rahatsızlığım hakkında ileri geri konuşmasından. Neyse yine birine açıklam yapıp boş boş konuşmasını dinlemek zorunda kaldım. Üzüldüm. Yazmasaydım ağlardım.