Çok yıprattım seni. Olur olmaz her şeye inandım seni de inandırdım. Geceleri acıdan uyutmadım seni. Gönlüme razı gelmeyen her şeyi zorbalıkla kabul ettirdim. Olmazların peşinden koştum yorgunluk nedir bilmeden, yolun bir sonu olmadığında ve yorulduğumda da dönemeyeceğim için kahır doldurdum içini. Ağrılar saplandı tek tek başına. Sana hiç iyi bir şey yapmadım. Şimdilerde bir uğraş edinmeye çalışıyorum mutlu ol diye ama olmuyor. Günler hızla akıyor sevgili kendim, umarım o dikenli yollardan geçersin ve en güzel çiçek bahçelerinde bir bardak çay içersin daha ne diyeyim. Çünkü insanın ağzının tadı olmayınca zehir zıkkım gibi her şey..