bugün istiklal'de ofise geçerken önümde üstü başı yırtık bir tinerci vardı. tinerci, bu adamın
borcum bitmedi şarkısını söylüyordu. millet kendisiyle gözgöze gelmemek için sağa sola kayıyordu. iyice yaklaştım tinerciye. kahvaltı için poğaça ve su böreği almıştım. tinerci şarkının en sevdiğim kısmına geldiğinde kendisine eşlik ettim. götümde eşofman, üstümde kapşonlu polar. tinerci gülümseyerek döndü baktı bana. ben de gülümsedim. şarkıyı beraber bitirdik. sonra poşetimdeki poğaçaları kendisine verip gülümseyerek ofise geçtim.
azer bülbül böyle bir şarkıcıydı işte. gerçek kaybedenlerin şarkıcısıydı.
müslüm gürses'e can feda, gel gör azer baba başka bir dünya. o dünyada mutluluğa, umuda ve kazanmaya dair hiçbir şey yok.