“Senden sonra yolda yürüyüşüm bile değişti artık” demişti. Son yan yana gelişimizde. Sarsılmıştım. O an ağlamak gelmişti içimden ama ağlayamazdım. Beni uğurlardıktan sonra dönüp arkama baktım. Yolda yürürken bile heyecanlı bir yapısı vardı, hızlı yürürdü. Ama o gün tamamen farklı yürüdüğünü gördüm. Sakindi ve yürümeye dermanı yok gibiydi. İşte o zaman kendimi tutmayıp ağladım.. Biraz uzun oldu ama neyse.