türk gençliği

Kalkıp "bizim paramız yok bize kendinizi geliştirmiyorsunuz diye suçluyorsunuz" diyorsunuz. Arkadaşlar bizim de paramız yoktu. İmkanlarımız yoktu. Düzen belki bir tık bundan daha iyidi ama yine aynı sorunlar vardı. Yine ankarada dayısı olan bizden 100 adım öndeydi. Şu an aramızdaki tek fark "Ankara'daki dayının akpli olması şartı." Benim de cebimde bir kuruş param yoktu ama okuldan arta kalan bütün zamanımı kütüphanelerde kitap karıştırarak geçirirdim. İlk sinema deneyimimi üniversite 1. Sınıfta gerçekleştirdim. İlk tiyatroya Üniversite 1. Sınıfta gittim. İlk defa kendime ait bir kitabı üniversite 1. Sınıfta alabildim. Yani bizim de cebimizde 5 kuruş paramız yoktu. Ama kendimiz için hep bir şeyler yaptık. Benim yeğenim 15 yaşında karne ortalaması 45 ile eve geliyor babasına burger kinge gidelim diye ağlıyor, bütün yaz tatillerini evde bilgisayar başında, elinde telefonla pupg oynayarak geçiriyor. Ben onun yaşındayken okul kıyafetimi alabilelim diye yaz tatilinde manisada 40 derece sıcağın altında kız çocuğu olmama rağmen domates kasası taşıyordum. Sizde eksik olan mücadele ruhunuz yok. Bırakın başkasını, Kendiniz için bir şeyler yapmaktan acizsiniz.