Şu hayatta kopamadığım şeylerden birisi, maalesef.
Çok şükür, hamd olsun diyorum hep sağlıklı olduğum için ama her ne kadar şikayetçi değilim desem bile hep boyumun kısa olmasından yakınırken buluyorum kendimi.
Boyum 165 olunca dünya çok güzel bir yer olmayacak, ben daha mutlu da olmayacağım biliyorum ama insanoğlu hep elinde olmayan şeyi istiyor.
İçten içe özeniyorum ben uzun insanlara, şaka gibi ama öyle.
Sanki özel bir şey gibi geliyor, istediğim de 165 he çok bi’ şey değil.
Bir arkadaşımın da burun takıntısı var, kız Erzurumlu ve o yöreden olan insanların burunları öyle oluyormuş sanırsam. Fotoğraf çekerken bile değişik bir açı ile çekiyor ve burnu daha güzel olsa hayatı daha başka olacak gibi düşünüyor. İnsanların burunlarına bakıyor önce ve söylüyor da güzel olanlara ilk görüşte.
Benim için ise bu önemli değil mesela, ben memnunum burnumdan.
İnsan kendine takıntı yapacak ya da düşünecek bir şeyler buluyor illa ki.