Uzun süre yalnız olduğunuzda histen çok alışkanlığa dönüşür. Yalnızlık bir konfor alanıdır artık. Sizin için en güvenli yerdir. Yeni insanlar çıkar karşınıza. Sizi severler. Sizi oradan çıkarmaya çalışırlar ama siz çıkmak istemezsiniz. Yalnızlığı bıraktıracak kadar önemli birini beklersiniz farkında olmadan.
Birgün bambaşka biri çıkar gelir belki. "İşte" dersiniz "Yalnızlığı onun için terk edebilirim." edersiniz de. Artık yalnızlık yerine o kişiye bağımlı olursunuz. Bir gün çeker gider o kişi, sizi yine yalnız bırakır. Ama yalnızlık artık eski sevgili gibidir. Yalnız kalmaktan ölümüne korkarsınız artık.
Etrafınıza etten duvar örersiniz. Bir sürü insanla arkadaş olursunuz ama hiçbir zaman o yalnızlık hissi geçmez. Asıl gurbet nasıl 1 metre yakınında olan insana duyduğun hasret ise asıl yalnızlık da etrafında bir sürü insan varken duyduğun histir.