Bunun suçlusu kimse değil. Sadece benim. Bazı insanlar doğuştan bu tür şeylere biraz daha meyilliler sanırım. Benim gibi. Hepsi bu.
Gitmek lazım. Geç bile kaldım, benim gibi dakik biri için bu bile oldukça şaşırtıcı. Bir yere erken varırım, yine de gecikmem. Doğamda yok. Yapı meselesi. Beklemeyi de sevmem. Öyle. Neyse.
Biliyorum, bu kez de yapamazsam, bir daha kalkışmam oldukça vakit alacak. Sevdiğim yazarın da dediği gibi, insan gitmesi gerekiyorsa ilk otobüse atlayıp gitmelidir. Gidiyorum sevgili yazar. Bu dünyadan seni çok seven bir okur geçti. Evet.
Annemin ve babamın yanına uğrayın arada. Yalnız kalmasın. Ya da, düşündüm de, uğramayın. Beni hatırlayıp üzülür. Zaten hasta. Bana da kızmayın. Yani tabi kızarsınız da, elbet bir gün affedersiniz. Öyle.
Müsadenizle, ızdırabımı dindireyim artık.