ihanet

Her ihanet sevgiyle mi başlar bilmiyorum. Ama bildiğim şeyse sevgiyle başlayan ihanetlerin hayal kırıklığı büyük oluyormuş. Yani nereye yazacağımı bilmiyorum. Arkadaşlara anlatamam, bilmemeleri gerek. Saçma ama ihanet edeni koruyorum. Yani olayı okuyunca "birader buna mı takıldın bu kadar" diyebilirsiniz. Bazen düşününce ben de "niye bu kadar üzüldün ki" falan diyorum kendime. İşyerinden bir grup arkadaş buluşup hep beraber vakit geçirdik. En temel ortak noktamız işyeri olunca ordan da birkaç kelam etmeden geçmedik tabi ki. İçimizden biri (ben öğrendim kim olduğunu) gidip konuştuklarımızı şeflere anlatmış. Ortalık bi miktar karıştı tabi ki, şef arkadaşın biriyle benim dedikodumu yapmışsınız diye çıkışmış. Hepsini kendime yakın gördüğüm insanlardan birinin bunu yapmış olma ihtimalini düşünemedim bile. Şey diye düşünmüştüm şef zarf attı, bizim arkadaş da düştü. Ama öğrenince gerçekten büyük hayal kırıklığıns uğradım. Ya yan yana o kadar vakit geçirdim biri neden yani? Ne gerek vardı? Ne çıkarın vardı? Şimdi herkes birbirinden şüphe ediyor :d ah ah kimseye güven olmuyor.