unutulmaz bir anımın başrolü oldu, haberi yok.
akşamüstü bir başıma limanda dolaşırken evden aradılar, kardeşimin canı lahmacun istemiş, gelirken alırım dedim kapattım. girdim caddedeki mekana, verdim paket olmasını istediğim siparişi, geçtim mekanın bahçe kısmına. beklerken fonda bu hanımefendinin
arka mahalle yorumu çalmaya başladı.
mekanın bahçesinin en köşesinde, kaldırıma doğru olan tarafta da bir tane stant gibi bir şey var, kumpirci. yoldan gelen geçeni avlamak için.. içinde de bir tane abi var. bir yandan tezgahını siliyor, bir yandan çalan şarkıyı mırıldanıyor. sesi de güzel hergelenin. samimi de bir havası var.
ulan zeynep nakarata bir girdi, abi öyle güzel yükseldi ki duymalara doyamazsın... adam beş metre ötemden (dört parmağı birleşik, baş parmağı ayrı ve avucu çaprazlamasına tavana bakacak şekilde) beni baz alarak yakardı; "saanaağğ diiyeemeediiğmm..."
ben dahil birkaç müşteri ve garson dayanamadı, abiye bağıra çağıra eşlik ettik aynı anda. tamamen spontane, tamamen aşka gelerek; "beniiğğ kaçç keree dövdüüğleerr, adınıı söylemeediiğğmm..."
şu anın videosu çekilmiş olsaydı, "tekrar tekrar izledim. hala doyamadım." denilecek bir şey olurdu yemin ediyorum. o kadar tatlıydı. -meali: videoyu twitter'a yükleyen fenomen olurdu.-
not: bir şarkısını baştan sona ilk kez bu dediğim anda dinledim. gideri var.