dünyanın küçük olduğunun anlaşıldığı anlar

Bazen beklenmedik zamanda, beklenmedik biriyle, beklenmedik bir yerde karşılaşınca dünyanın küçük olduğunu düşünür, şaşırırız. Çok gelmiştir başıma, burada birkaç tane anımı sizlerle paylaşacağım. En yenisiyle başlayayım. Babamla stajımın başlarında hakimlik/savcılık üzerine konuşuyorduk. Benim de hakim veya savcı olabileceğimi söylüyordu. Ne var ki iş yükü aşırı fazla, devlet sınavlarıyla aram iyi değil (yıldızlarımız barışmıyor), yazılı sınavı geçsem bile sözlü mülakatta... Uy bi ürperti geldi. Neyse, babamla bunun üzerine konuşurken hep bir arkadaşının yeğenini anlatırdı. Bir yerden "bir şey" bulmuş, sınava ve mülakata girmiş, sonucu bekliyormuş. O bulduğu şeyi almak için eğilmek gerekiyor ve öyle bir mesleği icra edebilmek için baştan birilerinin önünde eğilmeyi doğru bulmuyorum. Geçen gün yanında çalıştığım avukat, tanıdığının aracılığıyla yeni bir stajyer işe alacağını söylemişti, çocuk geldi, konuşup anlaştılar. Tanıştım çocukla (benden bir yaş büyük, aynı dönem mezun olmuşuz), düzgün birine benziyordu. Eve döndüm, yine sözlükte bu şekilde gezinirken babam aradı, "İş arkadaşın hayırlı olsun" dedi. Annemin söylediğini sanıp (Tek açıklamam buydu çünkü. Ayrıca niye söylesin ki? Sonuçta ikisi de gelecek eve, o zaman konuşuruz. Fakat dediğim gibi, başka bir açıklamam yoktu) sordum annem mi söyledi diye. Arkadaşının anlattığını söyledi. Tam "nasıl ya?" diyecekken bana o çocuğun hakimlik sınavına giren çocuk olduğunu söyledi. Üstelik çocuğun sülalesini tanırmış bizimkiler. Anneannemle babaannesi yakın arkadaşlarmış falan. Bense hiçbirini görsem tanımam. Küçükken sadece çocuğun abisiyle futbol oynamışlığım var ama abisini de görsem hatırlayamam. Bunu öğrenince bir kez daha dünyanın gerçekten küçük olduğunu fark ettim. Nereden nereye, ne alaka?