aynı ortamda bulunan iki çocuktan büyük olanını her şeyden sorumlu tutmak. sanki o halen çocuk değilmiş onun hata yapmaya hakkı yokmuşçasına onu azarlamak.
kalbini ihmal etmek, karakterini yarattığı yaşlarda ona taşıyabileceğinden fazla yüklenmek.
bağırmak, yanında bulunan diğer çocukları kayırmak. çocuğa kendini yetersiz hissettirmek.
bu konuda ben de çokça dolu ve üzgünüm. daha bir sürü şey de sayabilirim. keşke çocukluğum o şekilde geçmeseydi, keşke şu an olabildiğim kişiden daha farklı olabilseydim. şu an yaşansa incir çekirdeğini doldurmaz fakat çocuklukta yaşanan şeyler hiç kolay aşılmıyor. insanin çocukluğu çoğu şeyden önemli, bi çocuğun üzülerek hatırladığı anıları olmayın.