8-10 yaşlarındayım bayrama az kalmış babam pazara gitti döndüğünde t-shirtle pantolon almış ama ikisi takım birbirine uyumlu falan ama nasıl mutluyum yemin ederim hayatımda aldığım en güzel hediye odur. Bayrama kadar ben o hediyeyle yattım kalktım bayram günü bir giyişim var ama nasıl böbürleniyorum tabi olum hayatımızda ilk defa böyle bir hediye almışız böbürlenmiyelim de napalım hiç unutmam o günü.
O hediye ilk ve sondu benim için sevgisini dahi belli etmez klasik türk babası işte ablama dökerdim içimi (hâlâ da dökerim de) ona sorardım babam niye bizi hiç sevmiyor diye o da "olur mu öyle şey Takeshiciğim babam bizi çok seviyor ama belli etmiyor" derdi ablamın omzunda çok ağlamışlığım vardır. Ben üniversiteyi kazanıp gidince arkamdan çok söylermiş beni sevdiğini benimle gurur duyduğunu bunları bana ablam anlattı tabi. Her neyse çok uzattım, bana o sevdiğini söylemese de ben onu çok seviyorum onun varlığına binlerce şükürler olsun arkamda dağ gibi durması yeter.