Geçmişimi özlemekten yoruldum, sıkıldım. Gün geçtikçe daha çok uzaklaşıyoruz geçmişten ama her şeyimle geçmişte sıkışıp kalmış gibiyim.
Her anın bir flashback'i var sanki.
Oysa gezdiğim yerler değişmiş-değiştirilmiş, gördüğüm insanlar değişmiş-ölmüş, büyüdüğüm ev değişmiş, ziyaret etmeyi sevdiğim uğrunda öleceğim yerler değiştirilmiş..
Her şey geçmişte ve hafızamda kalmış. Hatırladıkça üzülüyorum. Rüyalarımda görüyorum artık. Ya da gözlerim açıkken bile hayal ediyorum. O kadar özlüyorum ki geçmişi. Akıl en kutsal zaman makinesi olsa gerek. Hem özlüyorum hem de sürekli geçmişe gidip durduğum için nefret ediyorum. Çünkü hiçbir zaman anı yaşayamıyorum. Geçmişte yaşamaktan nefret ediyorum.
Geçmişe nefret geleceğe özlem bir gün ölürsem güleceksin söz ver.