Yusuf Atılgan’ın efsane romanı.
Kitabı okurken rahatsız oluyorsunuz yeri geliyor iğrenme duygusunu en derinlerinizde hissediyorsunuz.
Karakter öyle güzel yansıtılmış ki bir süre sonra Zebercet’in hislerini istemesek bile anlıyoruz ve kitabın içerisinde buluyoruz kendimizi.
Okuduğum bir analizde otelin katları Freud’un psikanalitik kuramı ile bağdaştırılmıştı.
Giriş katı ego yani daha mantıkla hareket edilen kısım.
Orta kat ankaradan gelen kadın ve askerin kaldığı kat. Bu kat süperego yani Zebercet’in vicdanıyla hareket ettiği kısım.
Yukarı kat ortalıkçı kadının kaldığı kat. Burası id. Zebercet burada kadını sadece cinsel obje olarak görüyordu.
Kitap, bitirdikten sonra sizi üzerinde derin analizler yapmaya sürükleyecek cinsten. Okumanızı ve filmini izlemenizi kesinlikle tavsiye ederim.
---
spoiler ---
Bir oteli yönetmekle bir kurumu, geniş bir işletmeyi, bir ülkeyi yönetmek aynı şeydi aslında. İnsan kendini, olanaklarını tanımaya, gerçek sorumluluğun ne olduğunu anlamaya başlayınca bocalıyordu, dayanamıyordu. Ülkeleri yönetenler iyi ki bilmiyorlardı bunu; yoksa bir otel yöneticisinin yapabileceğinden çok daha büyük hasarlar yaparlardı yeryüzünde. Defteri kapadı. Ne gereği vardı artık bunları yazmanın ya da birkaç satır yazıp bırakmanın?
---
spoiler ---