adı eylül olanının arada şirketimizi şereflendirdiği kendinden şirin, güzelliklerdir.
bugün "keşke gelse" diye aklımdan geçirdim sabahtan. yan masadaki arkadaşıma da söyledim ve güldü bana. az önce bir baktım kapıdan içeri girmeye çalışıyor dayısının kucağında. adamı öz yeğeninden ayırma şeklimi tabii ki burada tartışmayacağım, zira haksız olabilme ihtimalim olan konuları konuşmayı pek sevmem. ama yaradanın boş vaktine gelmiş dedikleri cinsten bir güzellik kendileri. bir daha ki gelişine şuraya anlık fotoğrafını da atarım belki.
insanın güzel şeyler görmeye de ihtiyacı var.