İlk gördüğümde çok üzülmüştüm. İçimde, bin kere ölüp de asla bedeninden ayrılamayan bir ruhun ızdırabı vardı. Aptal gibi, karşısına çıkıp ona bu durumun beni ne kadar çok üzüldüğünü anlatmak istedim.
Bir süre azaldı, sonra geçti. Öyle işte.
Ya fazla şey yapmayın. Hayat böyle. Buna kadar ne üzüntüler yaşanıyor bi bilseniz...