kalabalığın verdiği gerginlik ve anksiyete hissinden hoşlanmayan insandır.
çoğu zaman kendi başıma yürüyüşlere çıkarım, bazen de elime defterimi alır gider kafenin tekinde oturup eskiz yaparım, acayip rahatlatıcı bi' etkisi var bu olayın. bundan bahsettiğim çoğu kişi zınk diye kalıyor hafif alayla "yalnız mı gittin yani? sıkılmıyor musun?" diye dokundurma yapıyor. acaba diyorum harbiden hata bende mi? çok mu insan azmanıyım?
ama yok ya, benim mutluluk tarifimde bir tutam yalnızlık var işte. bence garipsemek yerine bi' deneseler bunu oldukça keyif de alacaklar bundan.