Ruh ve sinir hastalıkları hastanesi. Evet evet, hastane.
Babam görevde olduğunda annemin de nöbetleri olduğunda bir allahın kulu da gece bu çocuklara bakacak kimse yok, biraz sen biraz ben idare edelim demedi sözlük, ki annem biriniz gelin dediği halde. 2 sene babam görevdeyken annemin her nöbetinde, ayda 6 7 kere, hastanede kalırdık kardeşimle. Sonra evde yalnız kalmaya başladık bir şekilde. Şimdi bambaşka bir şehirdeyim ama şansa burada da ruh sağlığı var, önünden her geçişimde hepsi gelir gözümün önüne.
Çocukluğumu hatırlatan güzel bir anım da yok zaten.