Ey nefs-i emmare, kat'iyyen bil ki, senin hususî ama pek geniş bir dünyan vardır ki; âmâl, ümid, taallukat, ihtiyacat üzerine bina edilmiştir.
En büyük temel taşı ve tek direği, senin vücudun ve senin hayatındır.
Halbuki o direk kurtludur.
O temel taşı da çürüktür.
Hülâsa, esastan fasid ve zayıftır.
Daima harab olmağa hazırdır.
Evet bu cisim ebedî değil, demirden değil, taştan değil.. ancak et ve kemikten ibaret bir şeydir.
Ani olarak senin başına yıkılıyor, altında kalıyorsun.
Bak zaman-ı mazi senin gibi geçmiş olanlara geniş bir kabir olduğu gibi, istikbal zamanı da geniş bir mezaristan olacaktır.
Bugün sen iki kabrin arasındasın; artık sen bilirsin!...
Arkadaş!
Bildiğimiz, gördüğümüz dünya bir iken, insanlar adedince dünyaları hâvidir.
Çünki her insanın tam manasıyla hayalî bir dünyası vardır.
Fakat, öldüğü zaman dünyası yıkılır, kıyameti kopar.
(bkz: Mesnevi-i Nuriye)