asosyal itiraf

ne zaman bir mezarlık görsem ya da önünden geçsem mutlaka fatiha, üç kere de ihlas okurum. ihlası neden okuyorum bilmiyorum, alışkanlık olmuş, fatihadan sonra otomatik o da geliveriyor. çocukken biri öğretmişti, kimdi hatırlamıyorum, oku ki ölülerin az da olsa ruhları huzur bulsun demişti. sanki okumazsam bana çok darılacaklarmış gibi içime oturuverir, kızarım kendime beş dakika okuyuversen nolur sanki diye. bi mezarlık var, izmir'de yaşayanlar bilir. ahmetbeyli plajının oraya yakın. nedense ben pek severim o mezarlığı. herkes güle oynaya plaja pikniğe, yüzmeye giderken birden karşınıza çıkıverir. kısa da olsa herkesin gözü takılıverir oraya. kısa da olsa hayatlarını sorgularlar. biliyorum. ben öyle yapıyorum çünkü. hatta oraya gömülmek istiyorum. ama ne zaman bunu dile getirsem, sus ağzından yel alsın diye kızıveriyorlar. sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi.