trabzonlu olmak

benim babamın babası babam küçükken ölmüş, bu yüzden hep trabzonlu olan babaannemin ailesiyle büyümüş. soyadı aynı olan sayılı akrabamız var, onlar da balıkesir'de. sonuç olarak bu nedenlerden dolayı ben de trabzonlular'ın arasında büyüdüm, trabzon kültürüyle büyüdüm, bi yaşa kadar trabzonlu olduğumu sanarak büyüdüm, her yaz trabzon'a gittim. yıllardır gerek akrabalarımdan gerek trabzondaki insanlardan gözlemlediğim kadarıyla da bi şeyler demek istiyorum. bunlar sadece trabzonlular'a özel şeyler değil tabii ki, her yörede vardır. ben trabzonlular üzerinden yazıyorum. ilk olarak, lafa gelince birbirleri için ölürler ama icraate gelince mal mülk için öz kardeşleriyle kavga ederler, kötü olurlar. hemşehricilik oynamayı herkesten çok severler, trabzon'dan başka bir yerde 61 plakalı bir araç gördükleri zaman mutlaka korna ile selam verirler. ailedeki her birey daha küçükken trabzonsporlu olur, maçlara götürülür, odasına trabzonsporlu perde halı vs alınır, formalar alınır ve en önemlisi fenerbahçe'nin ve fenerbahçeliler'in orospu çocuğu olduğu aşılanır. bunların arasında ben fenerbahçeliyim, bacak kadar kuzenimden küfür yiyorum. bazı kuzenlerim sen kız olmasan görürdün vs gibi şeyler diyor. tek doğruları var trabzonlular'ın, aksini iddia ederseniz en aşağılık insansınız. her konuda onlar haklı, hele siyaset ve din tartışmalarına asla girmemelisiniz. ruh sağlığınız için. kendi aralarında da ayrışıyor bunlar; farozlular fırlama, oflular piç, akçaabatlılar bi değişik. duyduklarım ve aklımda kalanlar bunlar. trabzon'a inanılmaz aşıklar, cenaze olsa da gitsek diye bekliyorlar. bi de asla kimse istanbul'a gömülmez, herkes trabzon'a. rehberime baktım az önce istisnasız hepsinin numarasının sonu 61, hatta bi tanesi premium trabzonlu 6161. hepsinin plakasının sonu da 61, araba alırken plakanın sonu 61 olanı bulurlar ve fiyatı artırmasın diye de satıcıya trabzonlu olduklarını söylemezler. arabaların arkasında bir trabzonspor sembolü, 61 yazısı, hayat bizi 61 kenara gibi yazılar mutlaka olur. parayı çok severler. gösterişi de severler, düğünde sahte bilezikler alıp takacak kadar hem de. evlerine genelde kaba ve altın renkli şeyler hakim olur, birbirlerine yakın otururlar. ama sadece fizikseldir bu yakınları, milletin çocukları yanlış yapsa da arkasından bu da serseri/orospu oldu desek diye beklerler. bağırarak konuşurlar, küfürlü konuşmayı da severler. kendilerine has küfürleri vardır. dünyanın öbür ucuna gitseler de ağızları olur. bazılarının ne dediği anlaşılmaz. en ufak bi kemençe sesi duyduklarında kolları havaya kalkar.düğünlerde horon ve kolbastı vazgeçilmezleridir, bilmeyene zorla öğretmeye çalışırlar. allah var iyi oynayanı gerçekten iyi oynar, gözünüzü alamazsınız. sürmene sallaması diye bi oyunları var bunların, kadınlar karşılıklı oynar genelde. izlemesi aşşırı zevkli. karadeniz ağzı kullanılan, dizileri izleyip bizim ağzımız böyle değil diye eleştirmeyi çok severler. dizi trabzon'da çekiliyorsa sırf oraları görmek için izlerler. kürtleri sevmezler, bi kuzenim mardinli biriyle evlendi. kızın gelinliği üstünde babası diyor ki, kızım hala geç değil vazgeçmek istersen. yine aynı kızın kız istemesine zılgıt çekerek girdiler, adetleri öyleymiş. bizimkiler hiç hoş karşılamadı, sırf düğünde de böyle olmasın diye düğün yapmadılar. ayrıca kimse kusura bakmasın, çoğu cahil ve yobaz bunların. alayı hardcore akp'li. ama yine de hepsi çok saf ve iyi insanlardır, misafirperverdirler, trabzon'da birine bi şey sorduğunuz zaman seve seve yardım eder size -üstünüzde fenerbahçeli olduğunuzu belli eden forma, tişört, bileklik vs olmamalı- paylaşmayı severler, birinin bahçesindeki bi meyveye gözünüz takılsa gir al istediğini, helal olsun derler. şimdilik aklıma gelen gözlemlerim bu kadar, hepsi sosyologlar tarafından iyice incelenmeli.