Şu sıralar tek düze olan yaşamıma renk katan eylemdir.
Yokuş aşağı sürerken, rüzgarı saçlarımda ve yüzümde hissedince oluşan heyecanımsı hissi seviyorum. Rüzgarın sesini tekrar işitmeyi seviyorum.
Hıphızlı bisiklet sürerken kör noktalardan acaba araba çıkar mı tedirginliğini de seviyorum minicik. Temkinli olmayı öğretiyor bana en güzel ve mutlu anda dahi.
Bisiklet sürmeninse en sevdiğim yanı kulaklıkta bana eşlik eden hareketli bir şarkıyı bağırarak söylemek. İnsanlar bakıyor, ufacık da olsa çevreye sıkıntı verebilirim ama azıcık, minicik nazım geçtiği için ses etmezler.
Mis gibi kafa dağıtır, gülümsetir, hatta bisiklet üstünde dans etme denemeleri yaptırır. Canım bisikletim. Canım olay.
Arkadaşlarla birlikte sürmesi de güzeldir ama her zaman tek başına sürmek alır diyorum.