asosyal itiraf

İçimi döküp gideceğim başınızı şişirdiysem özür dilerim şimdiden. Öğleden sonra karnım çok ağrımaya başlamıştı. Önemsemedim. İşlerim vardı onu yapmaya devam ettim. Bir süre sonra ağrı sanki kaydı bacaklarımı hissetmemeye başladım. Ayakta duramıyordum. Yatakta iki büklüm şekilde yatıyorum. Annem babam bir şey yapamıyor. Hastaneye gitmek istemiyoruz malum olaydan dolayı. Her neyse acıdan bağırana kadar dayandım. En yanındaki hastaneye gittik. Ön muayene gibi bir şey yaptılar karın ağrımın regl den dolayı olup olmadığını sordu. Değil diyince önce serum, serumdan sonra ultrason istendi. Ultrasonda karnıma bakan beyaz önlüklü gözlüklü yaşlı bi amca vardı ağzından anlamsız kelimeler çıkarak yanındaki asistanın rapora yazmasını istedi. Asistan hızlı hızlı yazdı sonuçları. Tıp terimleri ne de olda nasıl anlayabilirsin ki. Sormak istedim soramadım bir sey var mı diye zor durumda bırakmak istemedim. Elime kağıdı tutuşturdular doktorla görüşün dediler. Annem ve babamla doktorun yanına tekerlekli sandalye ile gittim hala ayakta duramıyorum. Doktor 8 cm boyutunda ( portakal büyüklüğü gibi düşü dedi bana) kist var kasığında dedi. Ne anlama gelir iyi mı kötü mü hiç bir şey düşünemedim o an. Korkuyorum sözlük canımın acımasından değil. Güçlüyümdür. Dayanırım her türlü acıya. Peki annem ve babam? Onlar dayanabilecekler mi? Tek bildiğim şey korku şu an. Yarın randevumuz var. Ameliyat olup olmayacağına karar verecek doktor. Bilgi alır almaz editlemeye geleceğim. Belki önemsemezsiniz, okumayabilirsiniz de. Olsum. Yazmak rahatlatıyor en azından. Edit: kist gözlemlenecekmiş eğer büyüme gözlenirse öyle ameliyat olacakmışım. 2 ay sonra ilk kontrolüm var. Bi sonuç almak biraz olsun omuzlarımdaki yükü azalttı. Hayırlısı olsun :)