asosyal itiraf

size hem nasıl aşağılandığımı hem de nasıl rezil olduğumu anlatıcam. staj yapıyordum ilk haftam danışmada görev yapıyorum o sıralar. teknik servisten bi görevli geldi stajer kalk bana bi kahve al gel dedi. nasıl sinirlendim benim görevim ona çay kahve getirip götürmek değil ki o zamanlar çok da gururluyum özür dilerim şu an bana verilen görevi yapıyorum sanırım siz kendi kahvenizi alabilirsiniz dedim. yok ben senin almanı istiyorum dedi (kantin 5 6 adım ötede bu arada bunun tartışmasını yapıyoruz) benden sorumlu olan abi geldi ben stajerime görevinden başka iş yaptırmam bekle ben alırım kahveni dedi gitti kantine o sırada bana baktığını hissediyorum ama bilgisayarla ilgileniyorum ben. neyse bu görevli kahvesini içti kalkarken gençlik nereye gidiyo böyle büyüklere saygı bile duyulmuyor dedi bu arada bu görevli en fazla 27 yaşlarında. aradan 2 3 ay geçti beni radyoloji bölümüne aktardılar. orda röntgen çekiyorum her gelen hastanın arkasından kapıyı kapattığım için kapı menteşesi arızalanmıştı zor kapanıyordu ama büyütülecek bir şey değildi. denetleme olacak diye haber geldi radyoloji teknisyenleri kapıyı yaptıralım laf etmesinler dedi teknik servisi çağırdık onlar bakıyordu bu işlere. gele gele o danışmadaki uyuz adam geldi mesainin bitmesine 2 saat falan vardı sanırım benimle uğraşmasa da düzgünce evime gideyim diyorum içimden. radyolojinin kapıları normal kapı değil içinde radyasyonu önlemesi için kurşun var o yüzden baya ağır ve kapıyı yapmaya 4 kişi geldiler ve o da var. radyolojide bulunan şef dediğmiz teknisyen, görevlinin yakın arkadaşıymış. işlerini hallettikten sonra bana bakarak bi kahve olsa ne güzel giderdii şimdi dedi. bende şeften destek bekliyorum stajer işine baksın der diye o da demesin mi evet ya çok iyi olurdu nazik çay ocağına git de bize birer kahve yap dedi. bir şey de diyemedim sene sonunda şef puan verecek olumsuz bir şey yapmak istemedim. kabul edip çay ocağına gittim kahve bitmiş içimden nasıl seviniyorum yapmıycam diye. şef dedim kahve bitmiş, ee bittiyse nolmuş yandaki avm'den bi koşu al gel dedi elime 20 tl tutuşturdu. sinirimden üzerimdeki önlüğü bile çıkarmadan hastaneden çıktım. avm'nin önünde üzerinde hayvan resimleri bulunan kitap ayracı yastık tişört kupa gibi şeyler satıyorlardı. satıcı yanıma yaklaştı burdan elde edilen gelirle hayvan dostlarımıza yardımın dokunabilir bi hayvan dostumuzu kurtarabilirsin dedi. çok istedim bir şey almayı ama yanımda o an sadece şefin verdiği 20 tl vardı. yandaki hastanede çalıştığımı yanımda yeteri kadar para olmadığını ve mesai bitiminde tekrar uğrayacağımı söyleyerek markete girdim kahveyi aldım çıktım. hastaneye geldim para üstünü teslim edip çay ocağına gittim kahveleri yaptım götürdüm dinlenme odasına. herkese dağıttım en son görevliye verdim sağ ol stajer dedi yalandan bi güldüm sadece. kahveyi içti ben şekerli istemiştim bu kahve zehir gibi olmuş dedi. hala şef var, olmasa ben neler derdim ona gittim daha şekerli bi kahve yapıp getirdim. yüzünü ekşitti seni kimse almaz bu gidişle bi kahveyi bile doğru düzgün yapamıyorsun dedi(onun dışında kahveme laf eden yok) beğenmediysen kendi kahveni yapabilirsin x bey dedim demez olaydım. herkes gitti şef kenara çekti neymiş ona öyle davranamazmışım beğenene kadar kahve yapacakmışım öyle diyor. sinirden nasıl deliriyorum ama suç nasılsa onda değil bende oldu. arkadaşı ya o koruyacak tabi stajeri kim napsın senelik değişiyo zaten. bi daha gelen misafirlere (şefin kendi arkadaşlarına özellikle x beye) iyi davranacakmışım falan fişman bi güzel azar yedikten sonra mesaimi bitirip hastaneden ayrıldım. hayvan ürünleri satan satıcının yanına gitmek üzere yola koyuldum. kupaları çok seviyorum ondan alırım hatıra olur diye düşünüyorum. kupanın fiyatını sorduğumda 50 tl dedi. nasıl utandım ama yanımda o kadar para da yok ay sonu bide stajer maaşları belli az bir şey yol ve yemek masraflarına anca yetişiyorum.kitap ayracını sordum çünkü bi kupaya 50 tl vermek istemedim ona da 30 tl dedi size hayırlı işler ben alamıycam dedim gidiyordum. tamam dedi sen öğrencisin sanırım yanında ne kadar varsa sana o kadar olsun dedi bende ne kadar varsa çıkardım verdim(bari yol parası ayırsaydın adam sanki cüzdanı mı kontrol edecekti) 20 küsür falan tuttu satıcı hem güldü hem de geldiğim için teşekkür etti ve tramvaya binmek üzere ordan ayrıldım. ama ne tramvay kartımda para kalmış ne cüzdanımda bende birinden para istemeye ya da kart basar mısınız demeye çekindiğim için eve yürüyerek gitmek zorunda kaldım. 6 kilometre yürümüşüm sayın yazarlar belki az gelir size ama 10 saat mesai ve bi araba dolusu azardan sonra gerçekten ayaklarım gitmez olmuştu. sırf gıcıklık olsun diye görevlinin yaptığı şey bana nelere mal oldu. şef beni idareye şikayet etmekle kalmamış bir de koordinatör hocaya söylemiş.bunun sonucunda tekrar yerim değişti. not: kitap ayracına gözüm gibi bakıyorum o kadar yürümemden sonra. umarım o para gerçekten hayvanlara gidiyordur da yürüdüğüme değmiştir.