asosyal itiraf

Herhangi bir zamanda herhangi bir yerde yaşanmış bir olaydan bahsedeceğim.Tamamını kimseye anlatmadım sanırım. Çok sevdiğim birini kaybettim,gerçekten canımdan can kopmuş gibi oldu ve hâla öyle.Ağlıyorum hiç durmadan,ağlamama kızıyorlar ama duramıyorum.Ağlıyorum, cenaze namazı için abdest alıyorum tekrar ağlıyorum,tamam diyorum bir daha ağlamıyacağım tekrar alıyorum abdesti ben cenaze namazını kılmayı bilmiyorum ki deyip tekrar ağlıyorum,aklıma geliyor tekrar alıyorum.Durmuyor hiç bir şekilde.Mantıklı düşünen bir ruh halinde de değilim zaten.Namaz kılındı,tabut taşındı,tabuta yakın duramıyorum,mezar kazılıyor uzaktan uzaktan izliyorum, çünkü dayanamıyorum.Her şey bitiyor eve gidiliyor, taziye alınacak artık ağlamaklı olsamda gözümden yaş gelmiyor zaten.Bir sürü insan gelmiş ama siyaset konuşuyorlar bilmem ne konuşuyorlar sadece hizmet bekliyorlar kafayı yiyorum.En son dayanamıyorum,kaçıyorum.Bizimkilerin evleri var aileden kim isterse kalıyor,bir dağın başında köyün birinde köyün ortasında da bir göl.Gidiyorum oraya ama gidene kadar her şeye öfkeliyim.Neden öldü diye Allah'a bile sitemim var.Elim ayağım titriyor,çok kötü haldeyim.Gittim işte göl kenarına oturdum.Yapmamam gereken bir şeyi yaptım başladım hafif hafif içmeye akşam olmuş karanlık bastırmış iyice zaten.Biraz zaman geçti gece olmuş iyiden iyiye kafamın içinde milyon tane düşünce,kendimi toplayamıyorum.Göle baktım,gökyüzüne diktim kafamı hadi benide öldürsene dedim ama kafamın içinden geçen şey yapamazsın diyor direk gücün yetmiyecek ki diyorum hiç iyi değilim o an.Elbiselerimle daldım göle,biliyorum o gölün dibe çektiğini ama daldım.Ben o zamanlar lisanslı sporcuyum spor dediğimde yüzme.Attım biraz kulaç ortalarına doğru giderken bir anda o çekim beni gerçekten yuttu o beni yuttuğu an kendimi 1 saniye gibi bir zaman bıraktım dedim olan olsun sonra bir şey oldu içimde bir şey oldu kendimi yukarı atma isteği geldi böyle bir anda.Yukarı attım kendimi ama dengemde pek yerinde değil suyun içinde pek yüzmüyorum çırpınıyorum gibi sesimide yükselttim bir anda.Kendimi ortasından uzaklaştırmaya da çabalıyorum.Orda biraz uzakta benim gibi içen dayılar varmış beni fark ettiler ben tam hatırlamasam da nasıl çıktığımı çıktım işte bir şekilde onlarında yardımıyla.Jandarma falan arayacaklardı yalvardım yakardım tamam dediler ama var git evine.Üstüm başım sırılsıklam çıktım eve yürüye yürüye.Girdim oturdum içeri benim içimde o an bir his oluştu ama ne diyorum.Kendimi bırakmaya tamamen hazırdım ama bir anda bir şey oldu ne diyorum ama kendi içimde olan o şeyi adlandıramıyorum.Ben o gece uyurken bir rüya gördüm ve ondan sonra bazı şeyleri anlamlandırdım hayatta. Bu anımın sonuna şunu eklemek isterim,arkadaşlar gerçekten hayat acısıyla tatlısıyla yaşamaya değer ve sadece bir kere şansınız var.Elinizdeki her şeyin,hayatınızın ve sevdiklerinizin kıymetini bilin.Mümkün olduğunca mutlu olun ve mutluluk saçın.Hepiniz sağlıcakla kalın.