Zaman zaman çok yersiz geliyor bana şiir. Böyle bir şeye gerçekten gerek var mıydı hissine kapıldığım çok oluyor. O yüzden az oranla şiir okurum.
Ama bazı zamanlarda da ne işe yaradığını anlayıveriyorum gerçekten. Minik bir aydınlanma anı.
Bazı şeyler düz yazıyla gücünü yitiriyor. Hatta bazı şeyler düz yazıda varlığını yitiriyor.
Bazı hikayeleri ya da bazı duyguları ifade etmek için poetik bir formata ihtiyaç duyuyorsunuz.
Şiir sadece o anlarda anlamlı bir saha haline geliyor bende.
Şiirin nasıl bir şey olduğunu ne işe yaradığını gerçek anlamda fark edebilmek için bütünüyle ifade kabiliyetinizin felce uğraması gerekiyor. İnsanın kendini ifade edemeyeceğini anladığı yerde şiir doğuyor galiba.