Kocaman bir belirsizlik içinde uzun bir süre çalkalandığımızdan, sevgili miydik bilmiyorum. Lakin sevdim. Çok.
Başlayalım.
Aylar geçti. İlk zamanlar geri dönmen için ettiğim dualar, zamanla mutluluğunu dilemeye evrildi.
Benim yeşertmeyi beceremediğim çiçeklerin, bir başkasıyla da olsa yeşersin istedim. Çünkü sen baharın kendisiydin.
Aylar geçti. Belki yüzünü güldürmekte bir katkım olur diye aldığım her şey, hala çekmecemde. Mamalar hariç. Onları sensiz dağıttım sokak hayvanlarına. Ufak tefek atıştırmalıkları da, sekreterlikteki kadınlara verdim.
Aylar geçti. Rüyalarımda ağırladım seni. Kabusumda da olsan, mutluydum. Çünkü ben hepsini sen olduğun için sevdim.
Aylar geçti. Sana, seni unutmak için elimden gelen her şeyi yapacağımı söylemiştim. Yapmadım. Unutmadım da. Sadece fikrini gömdüm. Hayallerimdeki yerini sildim. Bana ilk tanıştığımız zamanlarda, “İstediğim hayatı yaşamam için ülke değiştirmem gerek.” demiştin, hatırlamazsın belki. Sana söylemesem de, içimde seninle uzaklara giden bir ben hayal edip, kimsenin erişemeyeceği bir köşeye kaldırmıştım. Onu da sildim.
Şimdi ayrıyız. Bir daha da yollarımızın kesişeceğini sanmam. Memnunum. Keşkem yok. Kısacık bir zamanda, geçmişte sana, gitmenden korktuğum için göstermediğim tüm hislerimi gösterdim.
Sadece şunu bilmeni isterim; hayatıma başkası da girmiş olsa, sen hep aklımın ve kalbimin bir ucunda kalmaya devam edeceksin miniğim. Tıpkı öncekilerde olduğu gibi.
O akşamdan sonra bir daha seni rahatsız etmeyeceğime dair yemin ettim. Etmedim de. Bir daha karşına dahi çıkmayacağıma emin olabilirsin. Belki bir hikayede.
Dualarım hep seninle olacak.
Elveda.
4
Ne denir bilmiyorum ama bir şeyler yazmak istedim. Sanki cümlelerin arasında kendimi buldum teşekkür ederim sayın yazar.. - geist 22.05.2020 04:29:57 |#3784723