ego

psikolojik olaylarda üst ben ben id falan filan. ama halk ağzındaki manasından bahsetmek istiyorum ben. bugün 16 yaşımdayken ne yapıyordum diye düşündüm. cevap bir hiç kimse olduğum gerçeğiydi. kendimi kimse olarak görmüyordum. bir şeylere tutunmaya çalışıyordum. şimdi ise burnum öyle bir havada ki. aşmış hissediyorum deyip bir salak yazıya dönüştürmeyeceğim bunu. sadece belli bir farkındalık durumundayım. ve bu durumu dile getirmekten kaçınmıyorum. insanlara zerre değer vermiyorum genelde. adam sile sile kimsem kalmadı yavaş yavaş. zamanında uğraştığım şeyleri umursamıyorum. seni sikeyim seni sen sikeyim hepinizi sikeyim falan günlük hayatta bolca içimden geçirdiğim kimi zaman böyle hayatı sikeyim diyerek dışa vurduğum bir cümle oldu. ama buradaki sikeyim kısmı kesinlikle en ufacık önemsediğimden değil. tamamen sikime değin ibneler gibi. lan öyle çok ahım şahım bi insan da değilim. bu egom nereden geliyor bilmiyorum. daha zeki olduğumu iddia etmiyorum ya da daha güçlü daha zengin daha yakışıklı falan. hiçbiri değilim. ego bunlardan olur sanardım. meğer egoist sandığım insanlar geri zekalılarmış. kendime bir kişilik analizi yaparsam herkesten nefret ettiği halde onlardan sevgi bekleyen biri olarak tanımlarım. nefret bile değil aslında bu. bir tiksinti. insanın elini yumruk yapıp yüzünü ekşitmesine sebep olan bir şey. lan acaba onlar da benim gibi ama belli etmemek için mi çalışıyorlar? bu bir ihtimal. bu tiksindirici. diğer ihtimal de bahsettiğim kadar tiksindirici olmaları zaten. her iki ihtimal de tiksinmeye itiyor beni. ne bir dinim ne bir tanrım ne bir ırkım var. veya toplum yaratırken kullanılan herhangi bir şey. bir izme sahip değilim. sadece farkındayım ve ne kadar üzücü olsa da mükemmel hissediyorum. evet zevk almıyorum bu hayattan evet acı çekiyorum özenip kimi şeylere. ama şu his var ya ben kazandım hissi. ben kaybetsem de kazandım hissi. benim için çok şey ifade ediyor. kendimi pek sevmiyorum ama tanıdığım en iyi egoistim.