reddederken karşında ki insani kırmadan reddeceksin ki bir gurur meselesi yapmasın. ama bazıları kibarliktanda anlamıyor tabi orası ayrı. bir keresinde lisedeyken okuduğum şehirde biri açılmıştı bende gayet kibar bir şekilde reddettim ama rahatsız etmelerin sonu gelmiyor yolumu kesiyor numaramı bulup sürekli taciz ediyor. aileme de soyleyemiyorum şehir dışında okuduğum için canlarını sıkmak istemiyorum baktım olmuyor 8 yıllık bir erkek arkadaşım arkadaşım demek az kalır kardeşim abim neyse aradim böyle böyle numarasını vereyim konuş dedim tamam dedi. aramış kardeşim diyor ki "benim kız kardeşimi rahatsiz ediyormussun seni soyle yaparım böyle yaparım getittirme yanına" karşıdakinin dediği lafa bakin şimdi "eee onunda gönlü var ki ısrar ediyoruz gönlü olmasa okkalı bir küfür ederdi anlardim istemediğini" tabi arkadaşım güzel okkalı bir küfür etmiş yarın geliyorum haberin olsun dedi. bi baktım öğle arasinda yanında çocuğu da tutmuş ensesinden "suna okkalı bir küfür ette anlasin bakalım istiyon mu istemiyon mu" tabi ben naçizane bir küfür ederek cevabımi verdim. ama yani demek istediğim ben adamın gönlü kırılmasın gururu incinmesin diye kibar bir şekilde konuşarak reddettim adamın düşündüğüne bak. ya birini seviyorsanız gerçek anlamda ve reddedildiyseniz kimseyi rahatsiz etmeyecek derecede platonik takılın abi kendinizden nefret ettirmeye ne gerek var.