ece temelkuran adını tam hatırlamadığım bir kitabında olaydan şöyle söz etmiştir.
sanıldığından daha çoklar. gitgide çoğalıyorlar. etraftalar. hayatı panzehirsiz kaldıramıyorlar. sipram, prozac, xanax, lustral ve benzerleri olmadan devam edemiyorlar. anti – depresansız çekilmeyen bir hayat bu; panzehiri alınmazsa öldüren… yirmilerin sonunda, otuzların başındalar. hepsi “başarılı” çocuklar. iyi okullarda okumuş, iyi işlere girmiş insanlar. hayatlarında ters giden pek bir şey yok ama yine de mutlu değiller…. ilaçsız üstesinden gelinemeyen, hatta nedeni bile pek anlaşılamayan bir mutsuzluk dalgası var etrafta; marka giysiler üzerini örtüyor.