çocukluk arkadaşımın vefat haberini aldım daha yeni. kendime geldiğimde bu türküyü dinlemeye başlamıştım.
"bu ne ağır acı gerçek,
içimde dağlar çöküyor.
etrafımda bahar çiçek,
dallarım yaprak döküyor.
kanadım mıydı kırılan?
ışığım mıydı kaybolan?
sensin yarım yetim kalan.
yüreğim özlem dokuyor.."
- link