güne bir isyan bırak

i̇şten eve geldiğimden beri ayaklarımı uzatsam ağrıyor, kıvırsam daha çok ağrıyor, üstüne otursam uyuşuyor, ayakta dursam yıkılacak kadar güçsüzüm, yürürken sendeliyorum resmen. sabah 8'den akşama kadar bir bardak su içmemiş ve öğlen yemeğe dahi çıkamamış olduğumu düşünürsek... ve bunlara rağmen günün sonunda birileri yanımdan geçerken "aman sizinki de iş mi canım yorulmuyosunuzdur bile" diyor ve sadece gülüp geçecek bile mecalim kalmadığından ifadesizce suratına bakakalıyorum. birdaha bu ve benzeri cümle kuran, ima eden, "hemşireler de akşama kadar yiyip içip oturuyor yav" cümlesi ağzından çıkan olursa ağzına boklu kürekle vurup üstünden tuvalet terliğiyle geçeceğim.