uykusunuarayanbiri

''şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim. gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda...'' kendisi de sevdiği için oğuz atay'ı, onun hayattan göçüşünün yıl dönümünde bununla başlayayım dedim entrye. oğuz atay abim sağolsun yerime az gelişmiş cümlelerle dahi olsa güzelce açıklamış durumu. aslında tanışalı kısa vakit oldu. öyle aşırı da şey paylaşmadık ama benim için geçmişimde önem arz eden sıkıntıları anlayabilmesiyle çok önemli bir yere yerleşti benim için. yazdıklarımdan bildiğiniz ve yazmadıklarımdan bilmediğiniz birçok hastalığım vardı küçükken ve çok çektim. aynı şekilde doğumum da. kendi kafamın içinde yaşadığım arayışları da. vicdanıma takmaya çalıştığım kulpu da merhametimi gösterebilmek için girdiğim çabayı da. işte bunları anlayabildiğini hissediyorum çünkü ben onu anlayabiliyorum. şu aradaki ''ben de, aaa ben de'' tarzı konuşmaları kendimi bildim bileli neredeyse hiç yapmamıştım çünkü. o yüzden seni tanıdığıma çok sevindim. geçmişimizin soğuk hastane grileri hakim kısımları belki de işin nesnel yanı ve başkalarıyla da yakalanabilir bir durum ama aklıllarımızın -bence- uyumu az bulunur. yani ben az buldum. onu anlatabilmek için de daha çok okumuş olmayı isterdim. ilk zaman sorduğun ''çok mu seviyorsun şiiri'' sorusuna o gün kendimce ''yeterince seviyorum'' derdim ama bugün anlıyorum ki şu durumu böyle saçma cümlelerle anlatınca yetmezmiş. yazamıyorum, eh okuyamıyorum da. eksik gibi biraz ama kusura bakma. ilerde tamamlarım o eksikleri diye umuyorum :d