kardeşimin hikayesi

yarısına kadar sıkılarak yavaş okuduğum ve hatta bırakıp bırakmamak arasında tereddütte kaldığım kitap. ama bir yerden sonra ağzım açık şoklar içinde bir çırpıda bitirdim. buna rağmen ben hala daha çok iyi bir kitaptı diyemiyorum. sonu mükemmeldi. fakat ben bir kitabı bütün olarak değerlendiriyorum. sonunu göremeden sıkılıp bıraktığım kitap sayısı az değil, bu yüzden yazarların sadece son vuraştaki efsanevi performansını giriş ve gelişme kısmında da görmek isterim. kardeşimin hikayesi gibi kitaplara iyiki de yarıda bırakmamışım dememek için.