bayramlık kıyafet almak

bayramda giymek için kıyafet satın alma eylemi. --- demin anamın gülerek "sana bayramlık alalım mı?" demesiyle koskoca mazi gözümde canlanıverdi. çocukken her sene 2 kere bayramlık alışverişine çıkardık. dolabımın ağzına kadar dolu olmasına rağmen o bayramda yepisyeni kıyafetler giyilecekti! uzun ve zorlu bir alışveriş macerasının sonucunda alırdık bayramlık kıyafetlerimi. bazen anamla orta yolu bulur ve bayram için pantolon alırdık, bazense anamı beğendiğim bir eşofmanı almak için ikna etmeyi başarırdım. babamsa anamla yaptığım münakaşalara girmez, gösterdiğimiz kıyafetler için "güzelmiş, alıyor muyuz?" derdi. o zamanlar pantolon giymekten uzak dururdum. pantolonları hem rahat bulmazdım hem de denemesi aşırı zahmetliydi benim için, halen de öyledir; hiç sevmem pantolon denemesini. o yüzdendir ki dışarıda pantolon giymeye lise birden sonra başladım (burada aslında okul pantolonları giymekten daral gelmesi de söz konusu. anarşist yanım "sokmuşum pantolona, bürokrasiye! yaşasın haşortman len mq!" diyordu adeta. tabi konumuz bu değil). ama eşofmanları severdim. rahatlık ve iyi kombinlenirse şıklık bir aradaydı. artık bayramlık almadığımız için mutluyum aslında. o kadar mağazaya girip türlü türlü kıyafetler denemek çok yorucuydu. şimdi bayramda da ortalıkta fazla durmuyorum zaten, bayramlık almanın bir anlamı olmayacak. yarın da ne giyeceğim biliyor musunuz? şort! evet, şort! bürokrasiye hala atıyorum golümü.