nasıl piç oldum anlatıyorum

dün gece sol kanatta gördükten sonra dur bir açıp biraz okuyayım ne olacak dedim. bir oturuşta 7 part bitirdim. başladım artık bunu bitirmek zorundayım diye düşünüyorum ama bir yandan da tırsmıyor değilim. zira aynı sebeplerden ben de ruhsal çöküntüler yaşadım. hikaye daha şimdiden çok şey kattı bana. öncelikle geçmişte yaşadığım şeyleri farklı bir pencereden görme imkanı buldum. hala daha acısı taze şeylere kafa yoruyorum. neden bu hale geldim diye. nispeten atlattığım şeylerle tekrar yüzleşmek istemiyorum ama bu bir yerde de şart sanırım. tıpkı onun gibi ben de üniye başlarken pak temiz saf biriydim amına koyayım. yavaş yavaş siktiler. hikayeye gelecek olursak, öyle dehşete düşeceğiniz über olaylar yaşanmıyor. sadece üniversiteye yeni başlayan bir çocuğun yaşadığı olaylar sonra karakterinde meydana gelen değişimler ve kendiyle iç savaşını okuyorsunuz. i̇şte hikayenin kendini okutturduğu, yavaş yavaş bağımlılık yapan noktası tam da bu. biliyorsun ki bunlar gerçekten yaşanmış, normalin üstü daha olaylı bir hayatı ilk ağızdan dinliyorsun. hem de güzel bir üslup ile. hayatımızın içinden hergün gördüğümüz tipleri o kadar güzel anlatıyor ki hayran oluyorsunuz adama. tanımak istiyorsunuz. ben şahsen ünide onun bahsettiği tiplerle çok karşılaştım ve onun bu tipler hakkındaki bazı çıkarımları çok hoşuma gitti. bence üni okuyan veya yeni başlayan herkes bu hikayeyi okumalı. farklı bir gözle yaşayacaktır üniversite hayatını. gerçekten boş bir hikaye. yine de hikayeyi okunmaya devam edersem biliyorum ki aklıma aynı kişi gelecek zibilyon olay gelecek son dönem de yediğim kazık gelecek. önceleri sonraları gelecek. amına koyayım tsigalko senin nerelere soktun bizi. edit: 14. parta gelmişim ya la.