her gün öldüğüne sanki bugün kaybetmişçesine üzüldüğüm, 'müzik adamı', 'sanatçı' olabilmenin gerçek hakkını verebilen türkiye'ye gelmiş geçmiş en iyi adamlardandır vesselam. hani hepimizin bildiği nasreddin hoca fıkraları 'güldürürken aynı zamanda düşündüren' kavramı, bu adam için de geçerlidir. bakın adam diye bahsediyorum, zira bunu fazlasıyla hak ediyor.
sözlerinde anadolu saflığı olan, belki bir halk aşığı olmamış ama bu çizgiye çok yaklaşmış bir adamdır. yalın ve sade sözleriyle yer yer en derin anlamları anlatabilir
(bkz: benden öte benden ziyade) , yeri gelir sosyal sorunları tatlıca eleştirir,
(bkz: domates biber patlıcan) yeri gelir çocuk olur
(bkz: arkadaşım eşek) yeri gelir bir halk ozanı olur
(bkz: halil ibrahim sofrası) (bkz: aynalı kemer) ve bu sayfalar dolusu devam edebilir. ancak hiçbir zaman ihanet eden, yerini kötüye kullanan, yanlış mesaj veren ukala bir hödük olmaz.
çocuklar için en güzel programları yapan, dünya barışı için öncülük eden, her daim bir nebze olsun gülümsetmeye çalışan bir adamdır kendisi.. aynı dönemde yaşayamadığım için üzülürüm içten içten, belki o zamanın insanları da kendisi kadar güzeldi ki, yaptığı işler değer görüyordu, samimiyetsiz heceleri, saçma sapan aşk namelerine hiç bulaştırmadı kendini bu yüzden bilemem, tek bildiğim şu an bu güzelliklere şahit olamadığım için sigara yakmam gerektiği, affet be barış abim, adam olamadım ben..
bugün öldüğünü söyleyenler var, 7'den 77'ye inanmıyoruz buna, her zaman kalbimizde her zaman ruhumuzdasın, kabrin nur, mekanın cennet olsun, iyiki varsın vesselam..