kişinin aşık olduğunu anladığı an

yanımda olsun, benim kalsında, yerinin zamanının ne önemi var, deyip. hani sadece onunla olunca bırakıyormuşsun omuzundaki yükleri, sadece onun yanındayken kurtuluyormuşsun ağırlıklarından, sadece onunlayken kafanı dinleyebiliyor, göz kapaklarının ağırlaştığını hissedebiliyor, dizinde yatsan bi ömür uyuyacak kadar gevşemiş hissediyor, o gözlere bi bakınca bir daha bırakamıyor, kokusunu duymak için her fırsatta yanına yakın olmaya çalışıyor, uyurken uyanması için dakikaler, saniyeler sayıyorsan mesela, kavga ettikten sonra ona değil kendine kızıyorsan abi, sadece ona sarılabiliyor, sarılınca canını alacak kadar sıkmakla, çokta darlamayım diyecek kadar düşünebiliyorsan. her zaman seni sevdiği için şükürler edip, ayrıldıktan sonra dahi hakkında bir tek kötü kelime kullanamıyorsan, onu anlatırken uzun cümlelerden kaçıp, kısa nefeslenmelere burakıyorsa dudakların kendini. kimseyle paylaşamayacak kadar çok benimseyip, keşke herkes tanıyabilse diye hayran olmuşsan güzelliklerine. bir gece yarısı karanlık bi odada yorganın altında sebesizce gülümserken bulduysan kendini mesela, aşık olmuşmusundur bilmiyorum, ama dönüp gitmesini, sana sövmesini bile beğenmişsen, sevmişsindir işte abi. bunun izahı olmuyor ki. bi insan sevdiğinin dudağına değen sigarayı kıskanır mı abi? kıskanıyormuş işte