beş dakikalık bir yürüyüşün ağaçlı, çiçekli, böcekli bir yola denk gelmesiyle birlikte alerjik rinitim bugün tekrar baş göstermeye başladı. burnun, damağın içinde kaşınmalar nasıl söylesem gözlerde sulanmalar, şırıl şırıl akan burun ve hızlı gelişen hapşırık krizleri...
eve yaklaşık 9 civarı varmamla birlikte hemen alerji ilacimdan bir tane atarak burnuma tuzlu su gargarası yaptım. yüzümü gözlerimi iyice yıkadım. geçen birkaç saatin ardından hiçbir etkinin azalmadigini görerek tekrar gargara yaptım ve bir ilaç daha içtim. hangi kafayla günde tek sefer olan ilacimi üç saat içinde iki defa aldiysam... ben de o konuda kararsız kaldım.
i̇kinci ilacı içtikten birkaç saat sonra uyumaya yöneldim. alerji belirtileri azalmıştı, nefes alabiliyor, gözlerimi kasimiyordum. genzimde bir soğukluk hissettim, her zaman olan bahar akintisidir diyerek önemsemedim. sonrasında ağzıma kan tadı gelmeye başladı. diş telleri ağzımı kesmistir herhalde diyerek önemsemedim. birden doğrulmamla birlikte burnumdan kan gelmesi bir oldu. en son yıllar önce burnum kanamisti. diyeceğim o ki kronik değil. neye uğradığımi şaşırdım, bir an afalladim. lavoboya attım kendimi, kanın durmadigini fark ettim. o an aklımdan geçenlerin haddi hesabı yok. i̇nsanın kendisini aynada o vaziyette görmesi olağanca bir korku doğuruyormus. zehirlendim mi? beyin kanaması mi geçiriyorum derken ev arkadasimi uyandırdım. o da uyku sersemi, olayın şokunu yaşadı bir süre boyunca sonra baktım ki onun da dişlerinde kan var. bir an noluyor lan diyerek kendimizi korku filmlerinin başlangıcında hissettik. az önce de diğer ev arkadaşım wcde aniriyordu.
uzun lafın kısası işte bu gece nasıl uykuya dalabilirim bilmem... önceki günden 5 saat uykuya durup daha fazla nasıl dayanabilirim fikrim yok.
aptallık etmeyin arkadaşlar. i̇laçla şaka olmaz. şimdilik iyiyim, midemde hafif bir sızı var.
esenlikle.