işaret dili

eskiden beri hep istemişimdir ben bunu. sevdiğim biri işitme engelliydi ve onunla nasılsın ne yapıyorsundan başka bir şey konuşamazdım. bu yıl epey bi uğraştım kursa girebilmek için hatta ilk yerleşemedim talep baya çoktu çünkü. her neyse bu dönem zar zor girdim. birkaç hafta öncesine kadar sadece alfabeyi sayabiliyor, tanışabiliyor bir de tanıştığıma memnun olabiliyordum :d bu hafta itibariyle 8. dersimiz bitti ve eylemlerin neredeyse yarısını aldık. artık gülebiliyorum ağlayabiliyorum kızabiliyorum kıskanabiliyorum ve sevebiliyorum :) hem çok eğlenceli hem de insan kendini işe yarar hissediyor keşke birine denk gelsem de konuşsam diyorum. hem o da mutlu olur kendini anlayan birini görünce. hem de toplumda özel olan azınlığın içine gönüllü girmiş olacağım, dillerinden anlamış olacağım. birilerinin dilinden anlamak, birinin "halinden" anlamak çok ama çok büyük bir şey. dersler sadece teknik eğitimden ibaret değil elbette insanın farkındalığı artıyor hatta bakış açısı da değişiyor. şu an yakınımda benimle birlikte kursa giden yok. haliyle karşılıklı pratik yapabileceğim biri de yok malesef. kendi kendime tekrarlar yapıyorum unutmamak için. hatta yolda elime koluma hakim olamayıp kendi kendime konuştuğum da oluyor :) not: aramızda kalsın ama iki tane de küfür öğrendim. ajshsjs i̇şaret dili bilmeyen birine yapmak üzere aklımda tutuyorum. ama bilmemesi şart. yoksa beni dövebilir.