hz.ali'nin allah' inanmayan bir komşusu vardı.komşusu hz.ali'yi allah^'a inandığı için küçümsemeye çalışırdı.
günlerden bir gün,komşusu hz.ali'yi durdurdu:
-ey ali!sen allah'a ve ahiret gününe inanıyor,bu dünyada yaptıklarının ahirette hesabını vereceğini düşünüyorsun.bu yüzden dünya hayatının zevklerini yaşayamıyorsunç bir de bana bak,allah'a ve ahiret gününe inanmadığım için öldükten sonra hesap verecegimi de düşünmüyorum.o yüzden canımın her istediğini dilediğince yapabiliyorum
ne dersin sen mi mutlusun,ben mi mutluyum?diye sordu.
hz.ali,inançsız komşunun sözlerine güldü.
-komşum!sen allah'a ve ahiret gününe inanmıyor,öldükten sonra dirilmeyi kabul etmiyorsun.cenneti ve cehennemi yok sayıyorsun
eğer senin dediğin gibi ahiret hayatı yoksa,ölen her insan toprak olup gidecekse ben de toprak olup giderim.
fakat eğer benim inandığım gibi ahiret varsa,insanlar öldükten sonra dirilecek ve dünyadayken yaptıklarının hesabını verecekse işte o zaman sen ne yapacaksın?cehennemin sonsuz azabına nasıl dayanacaksın?bu durumda senin kaybın mı benim kaybım mı daha önemli olur,düşünmek gerekmez mi?
komşusu,hz.ali'nin bu cevabı karşısında irkilir.evet hz.ali'nin açıklaması gayet açıktır.kendi kendine söylenir:''dilediğimce yaşayıp dünyada mutlu olsuğumu zannedebilirim,ya ahiret varsa,o zaman halim ne olur?diye derin düşüncelere dalar.
sonunda inanmaktan başka çare göremez.kelime-i şehâdeti getirerek müslüman olur.hayatında ahirette utanmayacağı işler yapmaya çalışır.kendisi gibi birçok inançsızın müslüman olmasına sebep olur.