la casa de papel

scofield ve da vinciyle birlikte en zeki dizi karakteri adayım profesör. mantık hataları olsada kurgusu gerçekten iyi. ütopik bir düşünceyi gerçek dünyaya uyarladığınız zaman ancak bu kadar iyi olabilirdi. mantık hataları var evet ama izlerken onları görmezden gelmelisiniz. çünkü o kadar dikkatli izleyince büyüsü kaçıyor. arkanıza yaslayın ve şaşırmaktan çekinmeden izleyin. dizinin alt metinlerinde sosyalizme, direnişe başkaldırıya gönderiler ince ince işlenmiş. dali maskeleri, kırmızı tulumlar, kimseden çalmadan, kimsenin canını yakmadan kapitalizme bir başkaldırı olarak darphaneyi soymak... kapitalist düzenin kendi zenginlerine yaptığı kıyaklara gönderme yapmak. ama tüm bunların yanında insan faktörü, aşk ve sevgi... her ne kadar profesör ve berlin bu felsefenin önderi, kahramanı ve öncüsü olsa da, çok daha basit bir gerçeği yüzümüze çarpmak istemiş. belki bazı mantık hataları bu yüzden var dizide. mavcut düzene başkaldırıp isyan edenlerin, aslında sadece aşkları için neleri göze alabildikleri. sevdikleri için nelerden vazgeçip nelere karşı çıkabilecekleri. politik bir film değil bu. herhangi bir düşüncesinin siyasi fikrin de propagandasını yapmıyor. günümüzde varolan salt gerçekliği sunuyor. müfettiş kadının komadan çıkan, kendisini karşılıksız seven adamın yatağı başında söylediği sözler; 'kim iyi, kim kötü belli değil!' bugün yaşadığımız dünyayı tek cümleyle özetliyor. gri puslu bir hava sarmış her yerimizi. neye inanacağımız kime güvenceğimizi bilmiyoruz. tarihin en boktan dönemine denk geldiğimizi öyle naif bir şekilde söylüyor ki bize. dizi de bir çok alt metin ve gönderme var. bunlara dikkat etmeye başlarsanız mantık hatalarını da görüyorsunuz. ikisini aynı anda sürdürmek zor. ama yine de bir kaç ipucu verebilirim. profesörün origami takıntısı sanki prison break dizisine bir selam göndermek gibi. tokyo karakteri japonların ikinci dünya savaşında herşeylerini kaybettikten sonra yeniden ayağa kalkmaları gibi, bunu o saçma gelebilecek motorsiklet sahnesinde görebiliyorsunuz. helsinki ve oslo karakterleri biri eşcinsel, özgürlüğün ve tarafsızlığın simgesi diğeri kökenine bağlı ve her zaman güçlü. en beklemediği anda darbeyi alıp yıkılan. denver amerikan rüyası, annesini hiç tanımamış, babası tarafından büyütülmüş. babası tarafından aldatılmış. ama babasını sevmekten vazgeçmeyen. tüm geçmişini yoksayıp amerikan vatandaşı olduktan sonra ülkesi için çalışıp düzenin parçası olanlara bir gönderme... nairobi, tek isteği amacına ulaşmak, tek isteği hayatta kalmak olan afrika halkına bir gönderme ve berlin... empati yeteneğinden yoksun bir psikopat olark tanımlanırken, bu yoksunluk bir makina mükemmelliğinde nasıl kullanılır, disipline edilir, odaklanılır. alman teknolojisine yapılan gönderme... almanlar bizi kıskanıyor yoooo yeee demek kolay. onların bizi kıskanmaktan daha önemli işleri var ama aramızda kalsın tabi. sonra kızmasınlar bize. neyse izleyin derim. tuhaf ilişkilerin bize normalmiş gibi dayatıldığı saçma sapan diziler yerine, abartıla abartıla suyu çıkarılmış, karakterleri aziz ilan edilmiş şişirme kahramanlık hikayleri yerine bir kaç saatiniz ayırıp bu diziyi izleyin. politik göndermeler dışında aşk hikayelerini de bulacaksınız, ihaneti de... abartı da var basitlikte. mantık hatalarını farkedebildiğiniz zaman zeki olduğunuzu anlayacaksınız. farketmezseniz de sorun değil. bir zeka testi değil bu dizi. yapmak istediği de bu değil. stockholm karakterinin sözlerine dikkat edin. kırksekiz saatte aşık olabiliyorsak, bir kaç dakika içinde evlenebiliriz diyor. bir kaç saat sonra boşanırız. günümüz ilişkilerine yapılan en sağlam gönderme... belki dinlediniz belki dinlemediniz ama, bella ciao... kapitalist düzen karşısında tek başımayız. ya dişlilerden biri olacağız, ya da bu şarkının dizeleri dudaklarımızın arasında ezilip gideceğiz...